مباهله؛نماد حقانيت اسلام بر ديگر اديان الهي

به گزارش خبرنگار سلام لردگان، لذا مي‌توان براي برتري و رجحان دين اسلام به عنوان دين داراي کمال در مواجهه با ديگر اديان مورد استفاده فرا گيرد، علامه طباطبايي (ره) مي‌گويد: مباهله براي هميشه براي مسلمانان معجزه است و با آن بر صحت عقايد خودشان احتجاج مي‌کنند و هر کس در مورد محتوا کلام الهي (قرآن) و رسالت پيامبر (ص) بخواهد مباهله کند ما استعداد بر مباهله را داريم[1].لذا مباهله به عنوان معجزه هميشگي براي اثبات برتري اسلام بر ديگر اديان و نيز اذعان به کرامات اولياء الله و ائمه طاهرين (ع) مي‌باشد که مي‌تواند آرامش و اطمينان قلب را در نسل جوان، براي اثبات حقانيت اسلام و دين و پيامبر و ائمه (ع) را فراهم سازد.

بايد اذعان نمودچون از زمان حضرت مسيح (ع) سال هاي طولاني گذشت و روح وفطرت جهانيان را بي ديني و آشفتگي فرا گرفت، جهان چشم انتظار پيامبر موعود بود، لذاپيامبر خاتم (ص) با پاکي و عدل و راستي قيام نمود و در مقابل ستمگران ايستاد، ودر کنار مبارزه با کفار و مشرکين، هم چنين به سران دولت ها و مراكز مذهبي، نامه هائي ارسال نمود که ارسال نامه به به اسقف نجران (ابوحارثه) و دعوت از ساكنان نجران به آيين اسلام يکي از آن موارد مي باشد که منتهي به مباهله گرديد.

ليکن آنچه بايدمورد توجه و اهتمام قرار گيرد اين است که مسيحيان جزيره العرب هيچ گاه از سوي پيامبر (ص) و مسلمانان به تغيير عقيده و پذيرش آيين اسلام مجبور نشدند. به عنوان نمونه وقتي پيامبر (ص) گروه مهاجرين نخستين را به حبشه گسيل مي داشتند از نجاشي به نيکي ياد کردند که حاکي از تکريم پيامبر مهر و دوستي با مسيحيان دارد، لذا قبايل و دسته هاي مختلف مسيحيان در زمان حيات پيامبر(ص)و بعد از آن پيوسته از حمايت رسول خدا(ص)  و مسمانان برخوردار بودند و مسلمانان بر اساس پيمان صلحي که بامسيحيان بسته بودند،از منافع و حقوق  آنان حمايت مي کردند.

در واقعۀ مباهله نيز پس از آنکه نصاراي نجران،از مباهله با پيامبر به دليل عظمت شأن رسول الله و همراهانش مايوس شدند و گفتند که محمد(ص)و فرزندانش و علي(ع)شخصيت هاي وارسته اي هستند،صلح نامه اي بين پيامبر و آنان منعقد شد.طبق اين صلح نامه،در برابر پرداخت ماليات و جزيه،نصاراي نجران در انجام دستورات،از آزادي برخوردار بودند.که اين امر نشان مي دهد تعامل نوع بشر با يکديگر جزو ضروريات همزيستي مسالمت آميز است ،و همچنين باعث پبشبرد اهداف انساني و بشري در جهان کنوني مي باشد،هم چنين نکتۀ مذکور  اشاره صريحي به آيه«لا اکراه في الدين قد تبين الرشد من الغيّ»[2]دارد،لذا  بايد اذعان نمود اين آيه نمادي از آزادي بشري است که در قالب وحي به ظهور رسيده است . «لا اکراه في الدين» يعني اينکه بشر را آزاد آفريديم،اين عين کمال اوست ،اگر انسان مجبور باشد که مطيع نيست،کمال انسان به اين است که با ميل و اراده خود يکي از دو راه را انتخاب کند.لذا در سيرۀ سياسي و حکومتي پيامبر(ص) که نمونه شاخص آن را مي توان در واقعۀ مباهله مشاهده نمود،انسان داراي جايگاه و پايگاه بس عظيم و شگرف مي باشد و نگاه پيامبر و دين اسلام به انسان يک ديدي مبتني بر ارزش مداري است و انسان در حکومت نبوي کريم و عزيزاست و انسان ها اگر چه داراي عقايد و تفکرات غير اسلامي باشند، اما مادامي که خود را پايبند به اصول و قوانين اجتماع مسلمانان نشان دهند،محترم تلقي مي شوند و واجد کرامت منزلت فردي و اجتماعي مي باشند.

 

[1] الهيات، سبحاني، ج 3، ص 5 ـ 1

[2] (سوره : البقرة آيه : 256)